Երեկվա էմոցիոնալ թոհուբոհի մեջ ըստ էության չքննարկվեց հայտնի ոչնչության կողմից մի շատ վտանգավոր հայտարարություն, կապված ադրբեջանցիներին ճանապարհ տրամադրելու հետ: Ալեն Սիմոնյանը հայտարարել է, որ պատրաստ են անխոչընդոտ ճանապարհ տալ Ադրբեջանին, նշելով, որ ադրբեջանական կողմը կարող է տեղում չվճարել մաքսային վճարումներ և հետագայում կառավարությունը տարվա կտրվածքով կկատարի դրանք: Այլևս կարելի է փաստել, որ Հայաստանը համաձայնել է ճանապարհ տրամադրել և դրանից օգտվելիս ադրբեջանցիները խոչընդոտների չեն հանդիպի:

Չինաստանի կառավարության կողմից 2013 թվականին Երևան քաղաքին ԱՆՎՃԱՐ նվիրաբերված 300-ից ավելի ավտոբուսները քաղաքապետարանի «չկոռումպացված» պաշտոնյաներն ուտիլիզացրել են, ապա գնացել ու արդեն հասարակության նյութական միջոցների հաշվին դարձյալ չինական ավտոբուսներ են առել, իսկ հիմա այդ թանկարժեք գնումների պատճառաբանությամբ և Գազելների վերադարձի սպառնալիքով հասարակական տրանսպորտն են թանկացնում։

Դրա էսօրվա հաչոցից կարելի է ենթադրել, որ «հրապարակման» է պատրաստվում «թուրքական ժամանակա»-բարո մի խայտառակ կեղծիք:

Մի քանի կցկտուր վկայություններից պարզել եմ, որ Հրանտ Մաթևոսյանի չափ մեկ էլ Չարենցն էր ընկալել Անդրանիկին։ Դժվարահաճ Չարենցը։ Բայց Չարենցը կաշկանդված էր իր ժամանակով ու չարտահայտվեց։ Իսկ երբ կարելիություն եղավ արտահայտվելու՝ ընկալածները մեռել էին, սերունդներ էին անցել, լեգենդն էլ՝ խամրել։

ԱՄՆ-ի պետական համակարգում մեծ փոփոխություներ են սպասվում, ես կասեի՝ դրական փոփոխություններ: Սկիզբ են դրել պետական ռեսուրսների՝ հարկ վճարողների գումարների վատնումը կասեցնելուն և պետական պարտքի նվազեցմանը:

Երևի 1979 թիվն էր, երբ արդեն հրատարակվել էր Հրանտ Մաթևոսյանի «Ծառերը»: Ես դեռ աշխատում էի Աբովյանի «Սիրիուս» գործարանում: Գիտե՞ք ինչն էր զարմանալի, որ մոտ տասը հազար աշխատող ունեցող գործարանի ոչ միայն ինժեներատեխնիկական անձնակազմը, այլև հսկայական թվով մարդիկ ոգևորված էին այդ գրքով: Պատմում էին իրար, քննարկում... Զարմանալի է, չէ՞, բայց այդպես էր:

Քաղաքականությունը փիլիսոփայություն է. պայքարի, շահերի բախման և համադրման, պատերազմների, դեպի քեզ եկող սպառնալիքները կանխելու և հակառակորդի համար սպառնալիքներ ստեղծելու փիլիսոփայություն:

Բռնապետական Ադրբեջանը ծովի հատակից, մի քանի կիլոմետր խորքից նավթ ու գազ հանելու համար 1990-ականների վերջին ստեղծեց միջազգային կոնսորցիում, որի մեջ Ադրբեջան պետությունը մեծ չափով փայ մտավ։ Այդ նավթ ու գազի վաճառքի փողով զինեց իր բանակը, գնեց ում հարկն է ու այդ փողի ուժով տիրեց Արցախին:

Դեպի զարգացում և քաղաքակրթական արժեքներ միտված հասարակության կողմնորոշման համար էական նշանակություն ունի նրանում սրիկաների ու ցինիկների տոկոսային պարունակությունը և նրանց դոմինանտ դիրքը վերնախավում ու իշխանական կառույցներում:

Մտնում եմ ավտոբուս: Վալիդատորի կողքով սառնասրտորեն անցնում եմ, մի խոսքով` չեմ վճարում և ձև չեմ տալիս, իբր ցանկանում եմ վճարել: Ուղևորներն ինձ նայում են այնպես, ինչպես «թուրքը խոզի մսին»: